Drewno sosny zwyczajnej stanowi jeden z najważniejszych materiałów budulcowych i wykorzystywane jest powszechnie w meblarstwie oraz stolarstwie. Służy także do pozyskiwania celulozy i jako opał. Niegdyś przeznaczane było na surowiec kopalniakowy i słupy teleenergetyczne.
Właściwości drewna sosny zwyczajnej są zbliżone do innych gatunków sosen. Najlepsze właściwości ma surowiec pozyskiwany z drzew w wieku 80–120 lat. Drewno tej sosny jest łatwe w obróbce, żywiczne i niezbyt ciężkie.
Większość gatunków sosen ma duże znaczenie w przemyśle drzewnym, budownictwie i meblarstwie.
Drewno sosnowe jest łatwe w obróbce, sprężyste, o dobrej wytrzymałości mechanicznej. Niegdyś stosowane było jako materiał na słupy w energetyce, maszty okrętowe, na stemple górnicze czy podkłady kolejowe. Powszechnie wykorzystywane jest w stolarstwie oraz do produkcji papieru, sklejki i wełny drzewnej. Drewno sosny zwyczajnej jest odpowiednie na okleiny wewnętrzne, na stolarkę okienną i drzwiową, podłogi lub meble. W mniejszym stopniu do wykorzystania nadaje się drewno np. sosny wejmutki, introdukowanej i uprawianej w Polsce na potrzeby przemysłu papierniczego, jednak wypieranej z czasem przez gatunki rodzime, dające drewno lepszej jakości.
Poza samym drewnem wykorzystuje się także korę, gałęzie, szyszki, karpinę, igliwie, pąki i korzenie. Pozyskiwane z nich olejki eteryczne znajdują zastosowanie w wielu działach gospodarki, w tym w branżach perfumeryjnych, kosmetycznych i w lecznictwie.